78-letni emerytowany profesor medycyny, wybiera się pewnego czerwcowego poranka samochodem ze Sztokholmu do Lund na uroczyste obchody swego jubileuszu. Za kierownicą siedzi jego synowa Marianna. Dziwna jest to podróż, w myślach starego doktora rzeczywistość przeplata się ze snem, drobne wypadki w podróży przywołują dawno zapomniane zdarzenia. Punktem wyjścia tych rozmyślań są zwierzenia towarzyszącej profesorowi synowej, która niedawno opuściła męża. Kobieta uważa, że egoizm jej męża jest odbiciem cech ojca i że starszy pan pod powłoką dobrodusznej tolerancyjności skrywa chłód i uczuciową pustkę.



„Tam, gdzie rosną poziomki” to 18. film w dorobku szwedzkiego scenarzysty i reżysera, za który otrzymał Złotego Niedźwiedzia na MFF w Berlinie w 1958 r. i nagrodę na festiwalu w Mar del Plata w 1959 r. Obrazem tym Bergman złożył hołd Victorowi Sjöströmowi, mistrzowi szwedzkiej szkoły filmowej, twórcy m. in. „Furmana śmierci”, który gra tutaj główną rolę Isaka Borga.