Kolejnym po służbie, wojskowej lub dworskiej, etapem życia szlachcica w czasach sarmackich było małżeństwo i... ROZWIŃ

Kolejnym po służbie, wojskowej lub dworskiej, etapem życia szlachcica w czasach sarmackich było małżeństwo i osadzenie się na swojej ziemi. Zaczynał gospodarować i zmieniał status z człowieka drogi, homo viator w osadzonego na swoim, jak się mówiło szpłachciu. Był to etap życia w pełni niezależnego. Osłaniało ową niezależność prawo własności, przywilej neminem captivabimus. Dlatego mawiano: szlachcic na zagrodzie, równy wojewodzie. Owa osiadłość i niezależność była zarówno powodem do dumy jak i drwin, o czym świadczą teksty Jana Kochanowskiego czy Wacława Potockiego. Jak było naprawdę? ZWIŃ