Willa szczęścia

Spektakl Sceny Faktu z 2008 roku opowiada o losach rotmistrza Narcyza Łopianowskiego i grupy polskich oficerów przebywających w sowieckiej niewoli, którym w końcu 1940 r. „Willa szczęścia” Jacka Gąsiorowskiego na motywach wspomnień Narcyza Łopianowskiego „Rozmowy z NKWD 1940-1941”. Rosjanie zaproponowali współpracę w celu utworzenia polskiego wojska, mającego walczyć z Niemcami u boku Armii Czerwonej.
Rotmistrz Łopianowski, osadzony w obozie Kozielsk II, był naocznym świadkiem i uczestnikiem mało znanego epizodu II wojny światowej negocjacji między najwyższymi władzami NKWD a wyciągniętymi z więzień i obozów jenieckich polskimi oficerami.

W październiku 1940 r. (osiem miesięcy przed wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej) niespodziewanie przewieziony do Moskwy, przesłuchiwany na Łubiance przez samego Berię, wraz z kilkunastoma innymi oficerami był przetrzymywany w luksusowej willi w podmoskiewskiej Małachówce, gdzie próbowano nakłonić go do udziału w realizacji planu powołania polskich oddziałów. Rozmowy te prowadził podpułkownik Zygmunt Berling, późniejszy generał, inspirowany przez pułkownika NKWD Jegorowa. Łopianowski opuścił ZSRR z Armią Andersa, a Berling współtworzył I Armię LWP, walczącą u boku Rosjan. Bohaterzy spektaklu w symbolicznym sensie spotkali się w 1944 r., kiedy jeden walczył w Powstaniu Warszawskim, a drugi czekał po przeciwnej stronie Wisły.

W spektaklu wystąpili m.in. Marcin Perchuć, Szymon Bobrowski, Magdalena Różdżka, Sławomir Orzechowski, Krzysztof Dracz, Marek Lewandowski, Marcin Bosak, Bartek Kasprzykowski.

Autor: Jacek Gąsiorowski na motywach wspomnień Narcyza Łopianowskiego „Rozmowy z NKWD 1940-1941”
Reżyseria: Jacek Gąsiorowski
Scenografia: Krzysztof Grzybacz
Kostiumy: Teresa Łukaszczyk-Piorunek
Zdjęcia: Piotr Bernat
Dźwięk: Stanisław Kolenda, Marcin Ejsmund
Montaż: Beata Barciś
Konsultacja historyczna: Andrzej Krzysztof Kunert