Serce dzwonu

Król zamawia u Mistrza Mateusza wykonanie dzwonu o brzmieniu najpiękniejszego ludzkiego głosu. To niewykonalne zadanie staje się dla ambitnego, lecz oschłego Mateusza wyzwaniem. Pierwsza i druga próba wykonania fantastycznego dzwonu nie powiodła się. Mateuszowi grozi śmierć. Mała Weronika, córka Mateusza – kochająca swojego ojca nade wszystko dowiaduje się, że niespotykane brzmienie dzwonu można uzyskać dodając do stopu ludzkie serce. Decyduje się na poświęcenie swojego życia, aby uratować ojca od kary Króla.

Dzwon zabrzmiał wspaniale, Król był zachwycony, ale Mateusz za późno zrozumiał siłę miłości. Uczuciem rozpaczy nie mógł już zrekompensować swojej córeczce oschłości i braku zainteresowania. Piękna bajka o potrzebie okazywania uczuć, ale przede wszystkim o metafizyce sztuki, którą tworzy się wkładając w nią „serce”. Mateusz tego nie potrafił, był tylko świetnym rzemieślnikiem, ale nie artystą.


Autor: Maria Kruger

Reżyseria i adaptacja: Piotr Trzaskalski

Scenografia: Mirosław Łupina

Zdjęcia: Małgorzata Łupina

Kompozytor: Wojciech Lemański


Rok produkcji: 1996


Czas: 45 min