Płatonow

Dramat Antoniego Czechowa, przez wiele lat nieznany. W telewizyjnej interpretacji Andrzeja Domalika jest opowieścią o człowieku pełnym sprzeczności, uwikłanym w niezamierzone romanse. Wykreowany przez Zbigniewa Zamachowskiego Płatonow – przypadkowy kochanek, nigdy nie dopełni miłości i nigdy nie podejmie żadnej decyzji, aby zmienić swoje życie i wydobyć się ze stanu, w którym tkwi i z którego szydzi. W letnim pawilonie owdowiałej arystokratki, generałowej Wojnicew (Ewa Isajewicz-Telega), zbiera się okoliczna śmietanka towarzyska. Spotkanie jest zdominowane przez upał i nudę, poczucie ogólnej niemożności i chandry. Dopiero przyjazd nauczyciela Płatonowa z młodziutką żoną Saszą elektryzuje znudzone towarzystwo. Miejscowy Casanova jest obiektem westchnień wszystkich pań. Myśli o nim generałowa, nie troszcząc się o majątek sukcesywnie przechodzący w ręce wierzycieli, żona Sergiusza Sonia i nauczycielka Maria, którą Płatonow ośmiesza i rani. Zakochane kobiety interpretują jednak cyniczne uwagi i wybryki alkoholowe jako ekscentryczność, w skłonności do mitomanii dostrzegają fantazję mężczyzny o intrygującej przeszłości. W typowym dla Czechowa klimacie, w świecie urzekającym dekadencką urodą (piękne kadry, biel kostiumów, stylowe sprzęty i detale, muzyka), toczy się między bohaterami gra pełna erotycznych napięć. Dramat odczytany jako dzieje uczuć nie spełnionych brzmi zadziwiająco współcześnie.

W spektaklu wystąpili także Dorota Segda, Jerzy Trela i Jan Frycz.


Autor: Antoni Czechow
Reżyseria: Andrzej Domalik
Przekład: Adam Tarn,
Realizacja TV: Stanisław Zajączkowski,
Scenografia: Andrzej Kowalczyk, Anna Wunderlich,
Muzyka: Janusz Stokłosa


Premiera: 1992


Czas: 157 min