Mateczka

Sztuka Władysława Terleckiego w reżyserii Stanisława Różewicza. Akcja dramatu osnuta jest wokół głośnej w dwudziestoleciu międzywojennym historii znanej i popularnej aktorki. Na prośbę swego nieuleczalnie chorego narzeczonego zastrzeliła go, by ukrócić jego cierpienia. Uniewinniona przez sąd, wstąpiła do klasztoru i z czasem została jego matką przełożoną.
Minęło wiele lat. II wojna światowa ma się ku końcowi, ale do klasztoru ciągle dochodzą echa nieodległych kanonad. Siostry zakonne ukrywają żydowskiego aktora Leona oraz opiekują się grupą dziewcząt, kandydatek do nowicjatu. Dwie z klasztornych wychowanek znajdują przedwojenny egzemplarz jakiejś gazety. Jeden z artykułów wydaje im się szczególnie ciekawy: historia kobiety, która zastrzeliła śmiertelnie chorego narzeczonego. Zdjęcie winowajczyni nie pozostawia wątpliwości. Nie ujawniając pozostałym dziewczętom prawdy, Marta i Paulina pod pretekstem zabawy w teatr odgrywają przed nimi całą historię, żądając na końcu wydania własnego sądu o postępowaniu owej kobiety. Jednocześnie do klasztoru przybywa Paweł, siostrzeniec matki przełożonej, wyznaczony przez swych kolegów z organizacji podziemnej do wykonywania wyroków na zdrajcach. Chłopak nie wykonał rozkazu, boi się, że będzie za to ścigany. Prosi ciotkę o pomoc, o ukrycie go na pewien czas, ale też o wyjaśnienie, czy i jak można żyć mając na sumieniu czyjąś śmierć.

 Zdjęcia: Piotr Wojtowicz: Operator kamery: Bartosz Prokopowicz; Scenografia: Andrzej Przybył, Ewa Przybył: Kostiumy: Elżbieta Radke; Opracowanie muzyczne: Małgorzata Przedpełska-Bieniek; Dźwięk: Andrzej Lewandowski; Montaż: Elżbieta Kurkowska