Książę Niezłomny

Współczesna inscenizacja klasyki romantycznej. „Książe Niezłomny” Juliusza Słowackiego z Calderona de la Barca to historia wewnętrznej walki młodego bohatera (w tej roli Wojciech Klata), postawionego przez Króla (Wojciech Pszoniak) w sytuacji wyboru między wartościami chrześcijańskimi a sugerowanym przez niego rozwiązaniem. Moralny dylemat okazuje się w praktyce wyborem między śmiercią a życiem.
„Książę Niezłomny”
(z Calderona de la Barca - widnieje na karcie tytułowej) to późny dramat Juliusza Słowackiego), napisany w 1843. Parafraza filozoficzno-religijnej sztuki XVII-wiecznego dramatopisarza hiszpańskiego powstała w trudnym dla poety okresie – po krótkim zauroczeniu myślą Towiańskiego – kiedy Słowacki wystąpił z Koła i sam podjął trud budowania własnej "genezyjskiej" doktryny filozoficznej.
Romantyczna „tragedia w trzech częściach” rozgrywa się w inscenizacji Jerzego Krysiaka w umownie zaaranżowanej przestrzeni, w aluzyjnie pomyślanych dekoracjach i kostiumach. Młody żołnierz w mundurze jak ze Szwejka odbiera dalekopisem niepokojące wieści. Portugalscy książęta Fernand i Henryk (kostiumy współczesne, choć historia tyczy wieku XV) ze swym oddziałem schodzą z okrętów u wybrzeży Afryki. Przybyli tu nie dla „marnej potęgi”, zdobyczy i sławy, ale „dla Boga i Jego chwały”. Niewierni Maurowie sposobią się do obrony za murami Tangeru. Na odsiecz Królowi Fezu podąża Tarudant, który wcześniej prosił władcę o rękę jego pięknej córki. Księżniczka Feniksana przypomina sobie przepowiednię starej wiedźmy – piękność twoja będzie ceną, a kupiony towar będzie trupem. Oblegający twierdzę Portugalczycy, atakowani teraz z dwóch stron, z okrzykami Ave i Chrystus ruszają przeciwko połączonym siłom Tangeru i Fezu. Ponoszą klęskę, a infant portugalski dostaje się do niewoli. Strzelają flesze, Król chce uwiecznić moment hołdu, który składa u jego stóp Książę Fernand. Pan Fezu traktuje jednak niezwykłego więźnia jak gościa, czekając, aż drugi z braci powróci z ojczyzny i wykupi infanta "za złote Ceuty klucze". Książę Henryk wkrótce przybywa z żałobną wieścią - król Portugalii zmarł, nakazując w testamencie oddać Maurom fortecę za infanta. Chrześcijański Książę nie chce się zgodzić na to, by święte mury Ceuty, kościoły, kaplice, wpadły w ręce wyznawców Mahometa. Składa ofiarę z siebie, dobrowolnie pozostając w niewoli. Urażony w swej dumie Król skazuje jeńca na głód, poniżenie i powolną śmierć. Niewolnik w łachmanach, z rdzawym łańcuchem na szyi, cierpi takie męki, że nawet wśród Maurów budzi to już nie litość i trwogę, ale zgrozę. Król Fezu jest jednak niewzruszony w swym okrucieństwie, tak jak Książę jest niezłomny w swym męstwie i w wierze. Tymczasem na fezki dwór przybywa nowy król Portugalii, oferując za uwolnienie brata dwa takie grody jak Ceuta. Król Fezu trwa przy swoim. Don Alfonso rzuca do walki swoje hufce, jego ludzie biorą do niewoli Feniksanę, którą miał wywieźć z Fezu jej narzeczony, Tarundant. Zwycięzcy chcą dokonać wymiany jeńców. Złamany nagłą odmianą fortuny Król musi przyznać, że infant ostatecznie wymknął mu się z rąk.

Autor: Juliusz Słowacki

Rok produkcji: 1998
Reżyseria Jerz Krysiak
Scenografia: Andrzej Przedworski
Kostiumy: Magdalena Biedrzycka
Zdjęcia: Tomasz Michałowski
Muzyka: Paweł Betley
Montaż: Grażyna Gradoń, Marcin Konarzewski
Czas trwania: 62 min.
Obsada: Wojciech Klata (Książę Fernand)
Wojciech Pszoniak (Król)
Magdalena Cielecka (Feniksana)
Mirosław Baka (Don Alfonso)
Hubert Zduniak (Don Henryk)
Lech Dyblik (Don Żuan)
Mariusz Jakus (Mulej)
Grzegorz Emanuel (Tarudant)
Maria Mamona (Roza)
Anna Kociarz (Sara)
Grzegorz Klein (Doktor)