Kobieta bez skazy

Napisana w 1913 roku sztuka wywołała wielki skandal. We Lwowie gorszącej „komedii erotycznej” nie wpuszczono na scenę, matki- Polki z Kielc złożyły kilkadziesiąt podpisów pod listem protestacyjnym, przeciwstawiając się zamiarowi wystawienia jej w miejscowym teatrze... W telewizyjnej inscenizacji komedii Zapolskiej dokonano znacznych skrótów. Tekst okrojony z gadulstwa, moralizowania, filozofowania na temat pruderii i podwójnej moralności zabrzmiał zaskakująco współcześnie. Rozwijając za autorką intrygę romansową, reżyser położył nacisk na psychologię postaci. Zabiegi dwóch kobiet wokół tego samego mężczyzny są nie tylko grą towarzyską, lecz przede wszystkim rozgrywką psychologiczną.

W półmrokach stylowego salonu pani Reny (Maria Pakulnis) zbiera się śmietanka towarzyska. Pani domu czyni pewne nadzieje znanemu uwodzicielowi Halskiemu (Krzysztof Wakuliński), na którego ma chrapkę także jej owdowiała kuzynka Fila (Joanna Szczepkowska). Rena przyciąga i odpycha „małego” Kaswina (Piotr Adamczyk), zakochanego w niej do szaleństwa, kokietuje lokaja Michała, przystojnego dwudziestolatka, bo to wszystko są „zabawy bez konsekwencji”. Zazdrosna o względy profesora Halskiego Fila z całą bezwzględnością przypomina kuzynce, że nigdy nie była w ramionach prawdziwego mężczyzny – wyszła za mąż bardzo młodo za bardzo bogatego starca, który dawno stał się niepoczytalny, a teraz dogorywa w sanatorium. Rena zdaje sobie sprawę, że nigdy nie odbyła wycieczki w krainę zmysłów. Jest gotowa zostać kochanką Halskiego. Pan Henryk, kolekcjoner damskich szpilek do włosów oraz ich właścicielek, waha się jednak, czy właśnie tej kobiecie może ofiarować jedynie rutynę. Wzgardzona Rena oddaje się oszalałemu ze szczęścia osiemnastolatkowi. Tymczasem z sanatorium nadchodzi wieść o śmierci męża. Wdowa może więc zaręczyć się z profesorem Halskim. Jednak Fila zadba o to, by dwaj panowie stanęli oko w oko – „ten z dzisiejszej nocy i ten z dzisiejszego ranka”.


Autorka: Gabriela Zapolska

Reżyseria: Wojciech Nowak

Scenografia: Andrzej Przedworski

Kostiumy: Elżbieta Radke

Zdjęcia: Bogdan Stachurski



Premiera: 1996 r.


Czas: 64 min.