Historia

Niedokończony i przez wiele lat nieznany dramat Witolda Gombrowicza (1904-69), odnaleziony po śmierci autora i opublikowany dopiero w 1977 r. Pisana w 1951 r. „Historia” - czwarty dramat w dorobku autora „Iwony, księżniczki burgunda”, „Ślubu”, „Operetki” - w zamyśle autora miała być muzyczną komedią autobiograficzno-historyczną. Później, jak zauważył Tadeusz Drewnowski, „zniknęła upostaciowana historyczność i dosłowna autobiografia”, a „Historia” zamieniła się w „Operetkę”, gdzie twórca w bardziej finezyjny sposób wygrał tę samą opozycję między strojem a nagością.

Główny bohater, bosy 17-latek, Gombrowiczowski „człowiek naturalny”, ma do spełnienia wielką misję historyczną: zapobieżenia I i II wojnie światowej. Wątki autobiograficzne ściśle splatają się z Gombrowiczowską interpretacją dziejów, od roku 1914 do 1939 (w inscenizacji telewizyjnej wykorzystano charakterystyczne zdjęcia i filmy dokumentalne z dziejów Europy tego okresu), a większość wykonawców kreuje podwójne role, o charakterze „prywatnym” i „historycznym”, np. Ojciec - Piłsudski, Matka - cesarzowa Aleksandra, brat Jerzy - car Mikołaj II.

W spektaklu wystąpili m.in. Jan Frycz, Krzysztof Globisz, Magdalena Cielecka, Aleksandra Konieczna, Zbigniew Kaleta, Andrzej Konopka.

Autor: Witold Gombrowicz
Reżyseria i adaptacja: Horst Leszczuk
Muzyka: Bolesław Rawski
Zdjęcia: Marian Prokop

Czas: 75 min.

Premiera: 1998 r.