Dzieje grzechu

Dokonana przez Radosława Paczochę adaptacja powieści Stefana Żeromskiego. Rejestracja wyreżyserowanego przez Michała Kotańskiego spektaklu Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach. Przedstawienie w reżyserii Michała Kotańskiego to nie tylko ukłon w stronę patrona kieleckiego teatru – Stefana Żeromskiego, ale przede wszystkim próba zmierzenia się z jedną z najciekawszych, choć nieco zapomnianych kobiecych postaci w literaturze polskiej. Kielecki spektakl wiernie podążając za powieściowymi losami Ewy Pobratyńskiej, jednocześnie odmalowuje świat społecznych niesprawiedliwości (i to bynajmniej nie w perspektywie historycznej), bezlitośnie przy tym konfrontując świat męskiej, nierzadko seksualnej fantazji i dominacji z przymusowo podległym mu światem kobiet.

Ewa Pobratyńska, „kobieta bezdomna”, jawi się w tym spektaklu niczym tragiczna postać wyjęta z moralitetu, tyle że jest to moralitet bez happy endu, skoro ponad sto lat od napisania powieści niewiele zmieniło się w naszym społecznym i obyczajowym obrazie. „Dzieje grzechu” z Teatru im. Żeromskiego to teatr epicki, nowoczesny w formie i komunikatywny w treści. To niemal trzy godziny polskiej klasyki z niezapomnianą rolą Magdy Grąziowskiej, choreografią Cezarego Tomaszewskiego, scenografią Barbary Hanickiej, muzyką Lubomira Grzelaka i w adaptacji Radosława Paczochy. I, co warto podkreślić, jest to ciągle jedna z niewielu realizacji tej powieści w polskim teatrze.


Autor: Stefan Żeromski

Adaptacja: Radosław Paczocha

Reżyseria: Michał Kotański

Scenografia: Barbara Hanicka

Kostiumy: Anna Chadaj

Muzyka: Lubomir Grzelak