Czarnobyl. Cztery dni w kwietniu

Zainspirowany autentycznymi wydarzeniami scenariusz napisali Janusz Dymek, Sławomir Popowski i Igor Sawin. Spektakl w reżyserii Janusza Dymka miał premierę w kwietniu 2011 roku. Rok 1986. Noc z 25 na 26 kwietnia. W elektrowni w Czarnobylu na Ukrainie, kilkadziesiąt kilometrów od Kijowa, dochodzi do eksplozji reaktora atomowego. Świat dowiaduje się o tym nie z radzieckich oficjalnych komunikatów, lecz dzięki urządzeniom pomiarowym, zainstalowanym w różnych częściach Europy, nad którymi przeszła radioaktywna chmura. Akcja spektaklu obejmuje pierwsze cztery dni po katastrofie. W Polsce, władze komunistyczne stają przed dylematem: co zrobić? Jak się zachować w sytuacji kryzysowej, aby – z jednej strony – zapobiec możliwym, tragicznym skutkom skażenia promieniotwórczego, a z drugiej – nie narazić się Moskwie. Podjęta zostaje ważna decyzja, aby wszystkim dzieciom, jako najbardziej zagrożonym, podać preparat „płyn Lugola”, ale jednocześnie władze nie mają dość odwagi, aby odwołać pochód 1 Maja, czy też zrezygnować z udziału polskiej ekipy w prologu Wyścigu Pokoju, który w tym roku miał się rozpocząć w Kijowie. Na wszelki wypadek próbuje się więc manipulować informacją.

Prawdziwym bohaterem spektaklu nie są tylko uczestnicy wydarzeń, służby państwowe, czy też zwykli ludzie narażeni na promieniowanie ani nawet sama awaria reaktora w Czarnobylu. Prawdziwym bohaterem tego spektaklu jest informacja, a właściwie jej brak. Okazało się później, że to nie sam wybuch, ale brak natychmiastowej informacji i otwartej reakcji władz zagrożonych państw, zaważył na losach tysięcy ludzi. Niemożność dotarcia do władzy powodowała ogromny stres, a nawet rozpacz u profesjonalistów, znających prawdziwą skalę niebezpieczeństwa. Taką postacią jest profesor Zbigniew Jaworowski (zagrana przez Zbigniewa Zamachowskiego), pracujący w 1986 roku w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie, który z przerażeniem dowiaduje się o stanie skażenia powietrza. Chcący zawiadomić władze o niebezpieczeństwie – profesor napotyka na mur nie do przebicia. Wychodzi wtedy na jaw, że przepływ informacji między naukowcami a władzami Polski właściwie nie istnieje. Reakcja władz jest znamienna – odsuwają od siebie niewygodną wiadomość, lekceważąc powagę sytuacji. Innymi bohaterami spektaklu są dziennikarze: korespondenci PAP w Moskwie, oraz członkowie Biura Politycznego KC PZPR, wyznawcy zasady, która mówi, że krytykować można wszystko, z wyjątkiem Związku Radzieckiego. Ich decyzje zaważą na losie tysięcy ludzi…

Scenariusz: Janusz Dymek, Sławomir Popowski, Igor Sawin

Reżyseria: Janusz Dymek
Zdjęcia: Dariusz Jadach, Maciej Puczyński (zdjęcia secound unit)

Scenografia: Katarzyna Boczek
Kostiumy: Agnieszka Werner-Szyrle
Muzyka: Marcin Włodarczyk

Obsada aktorska: Zbigniew Zamachowski, Anna Radwan, Urszula Grabowska, Leszek Lichota, Cezary Morawski, Marek Włodarczyk, Zbigniew Lesień, Monika Krzywkowska, Igor Sawin, Stanisław Biczysko, Aleksander Mikołajczak , Ryszard Radwański, Michał Anioł, Andrzej Konopka, Grzegorz Gierak, Andrzej Hausner, Sergiej Kriuczkow, Eugeniusz Malinowski, Marta Juras, Andrzej Musiał i inni