Bzik tropikalny

Spektakl Grzegorza Jarzyny, ukrywającego się tu pod pseudonimem Grzegorz Horst d'Albertis. Za podstawę posłużyły teksty Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Telewizyjna wersja „Bzika tropikalnego” nie jest prostym przeniesieniem spektaklu z warszawskiego Teatru Rozmaitości. Przypomina raczej blisko godzinny teledysk z nerwowym, szybkim montażem i równie szaloną grą barw, często ostrych, wręcz atakujących widza. W warstwie fabularnej sztuka stanowi połączenie dwóch Witkiewiczowskich dramatów: „Mistera Price'a” i „Nowego Wyzwolenia”. Oba teksty uzupełniają się. Sceny z „Mistera Price'a” tworzą właściwą, realistyczną akcję; fragmenty „Nowego Wyzwoleni” dodają stronę wizyjną, odwołującą się do podświadomych lęków i obsesji bohaterów.


Fabuła koncentruje się wokół miłosnego czworokąta złożonego z Ellinor Golders – perwersyjnej femme fatale i zabiegających o jej względy męża Ryszarda Goldersa, szefa gigantycznej firmy handlującej kawą i kauczukiem; Sydneya Price'a – wschodzącej gwiazdy marketingu, twórcy natchnionych i genialnych biznesplanów oraz Jacka Brzechajły – syna słowiańskich przedsiębiorców. Akcja sztuki z początku – jak na Witkacego – realistyczna, stopniowo pogrąża się w oparach groteski, surrealizmu i makabry. Ellinor niczym modliszka z zimną krwią manipuluje wszystkimi mężczyznami. Wykorzystując ich dla własnych celów nie cofa się przed niczym, nawet jeśli w grę wchodzi życie kochanka.
W spektaklu wystąpili m.in. Maja Ostaszewska, Cezary Kosiński, Mirosław Zbrojewicz, Magdalena Kuta, Adam Nawojczyk.


Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz

Reżyseria i scenariusz: Grzegorz Horst d'Albertis (pseud.)

Zdjęcia: Grzegorz Kuczeriszka

Scenografia i kostiumy: Barbara Hanicka

Muzyka: Bolesław Rawski

Premiera: 1999 r.

Czas: 54 minuty