Antygona

Klasyczna tragedia Sofoklesa w reżyserii Jerzego Gruzy. Antygona, córka Edypa. Jej zwaśnieni bracia, Eteokles i Polineikes, giną w walce o Teby. Władca tej krainy, Kreon, broniąc interesów i powagi państwa, zakazuje grzebania zdrajcy Polineika. Antygona, posłuszna prawom boskim i ludzkim powinnościom siostry, postanawia oddać bratu ostatnią posługę. Starcie dwóch odmiennych racji i konfliktetyczny między bohaterami, którzy w różny sposób pojmują hierarchię wartości i praw, stanowią podstawę tragedii,uznanej za klasyczny wzór doskonałości.


Zarówno starożytni krytycy, jak i badacze nowożytni uważają, że Sofokles (496-406 p.n.e) osiągnął w tym dziele wyżyny swego mistrzostwa i nadał „Antygonie” kształt najpiękniejszy z możliwych. Spektakl Jerzego Gruzy różni się koncepcją artystyczną od wcześniejszych inscenizacji telewizyjnych (Olgi Lipińskiej, Henryka Boukołowskiego, Adama Hanuszkiewicza). To bardzo szczególne przedstawienie, odbiera się je tak, jak gdyby zmontowano je wczoraj – zauważono w recenzjach popremierowych. Reżyser określił je w podtytule jako „przygotowanie do spektaklu”. Aktorzy w prywatnych ubraniach, bez żadnej charakteryzacji, uczestniczą w „czytanej” próbie przy stolikach. Słowami Sofoklesa – w przekładzie prozą Stanisława Hebanowskiego - mówią o racji stanu, anarchii, terrorze, ouprawnieniach władcy i zniewoleniu narodu, o prawie niepisanym, odwiecznym. Na kanwie klasycznego tekstu dają współczesną interpretację tragicznego w skutkach konfliktu między przeciwstawnymi wartościami: emocją i rozumem, sentymentem i polityką, spontanicznością i doświadczeniem.

W spektaklu wystąpili m.in. Justyna Kulczycka, Barbara Bursztynowicz, Marek Walczewski, Daniel Olbrychski, Jerzy Kamas.

Autor: Sofokles

Reżyseria: Jerzy Gruza

Przekład: Stanisław Hebanowski

Realizacja TV: Jerzy Gruza

Scenografia: Ewa Łaniecka



Czas: 74 minuty


Premiera: 1980