Spór o historię

4 czerwca 1917 roku prezydent Francji Raymond Poincar ogłosił dekret o rozpoczęciu formowania Armii Polskiej we Francji. Początkowo do tworzonej pod patronatem Komitetu Narodowego Polskiego armii zgłaszali się głównie rodacy służący w siłach francuskich oraz jeńcy i uciekinierzy polscy z armii niemieckiej. Wkrótce jednak, w odpowiedzi na apel Ignacego Jana Paderewskiego zaczęła napływać także Polonia ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Brazylii, Argentyny i Francji. Od koloru munduru jednostkę nazywano Błękitną Armią. We wrześniu 1918 roku Komitet Narodowy Polski uzyskał pełną kontrolę polityczną nad Armią. W październiku 1918 roku na czele armii stanął generał Józef Haller. Pod koniec I wojny światowej była to najliczniejsza polska formacja wojskowa. W obliczu zagrożenia odradzającej się Rzeczpospolitej wiosną 1919 roku, licząca blisko siedemdziesiąt tysięcy żołnierzy Błękitna Armia - wraz z nowoczesnym sprzętem - została przerzucona koleją do Polski. Hallerczycy walczyli o granice Polski z Ukraińcami i wojnie polsko - bolszewickiej. Na początku 1920 roku przejmowali od Niemiec polskie wybrzeże. Jakie były losy Błękitnej Armii i jej żołnierzy po zakończeniu wojny polsko - bolszewickiej?