Rozmowy istotne

O poezji i poecie zmagającym się z reżimem, wolności tworzenia z wybitnym niemieckim poetą Reinerem Kunze rozmawia tłumacz jego poezji Janusz Ekier. Reiner Kunze debiutował w 1953 roku na łamach Neue Deutsche Literatur. Pierwsze utwory poetyckie pozostawały pod silnym wpływem wzorców ekspresjonizmu ustanowionych przez J. R. Bechera, częściowo także przez Bertolta Brechta. Jednakże stylistyczną swoistość wiersze Kunzego zawdzięczają inspiracjom płynącym ze strony czeskiego poetyzmu, jednego z najbardziej nowoczesnych i awangardowych środkowoeuropejskich prądów literackich. Zetknięcie się z nim za pośrednictwem przedsięwzięć translatorskich sprawiło, że od wczesnych lat 60 - tych poezja Kunzego za swój główny środek wyrazu obrała śmiałą, dynamiczną metaforę. Z czasem ukształtowała się też jej forma coraz bardziej epigramatyczna, kameralna, ściszona. Podobnymi cechami odznacza się także proza Kunzego, preferująca anegdotyczne, zwięzłe ujęcie tematu. Największy rozgłos zyskały utwory Kunzego dające świadectwo życia w systemie totalitarnym wiersze polityczne z tomu Wrażliwe drogi (1969) oraz zbiór krótkich próz traktujących m. in.: o dzieciństwie i młodzieży pokolenia FDJ zatytułowany Cudowne lata (1976). Choć za artystyczne i intelektualne najcenniejsze należy uznać lirykę refleksyjną, filozofującą, pozostającą w istotnym związku z egzystencjalizmem Alberta Camusa.