Księża wolności 1914-1981

Urodził się 21. stycznia 1912 roku w Wicyniu, gdzie ukończył szkołę powszechną. W 1930 roku zdał maturę w Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Złoczowie i został studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Zrezygnował jednak na rzecz wstąpienia do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. 29. czerwca 1935 roku otrzymał w katedrze lwowskiej święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Bolesława Twardowskiego. Był wikarym i katechetą w Delatynie, po dwóch latach przeniesiony do kolegiaty w Stanisławowie. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej na własną prośbę został kapelanem wojskowym. Po agresji ZSRS na Polskę wrócił do Stanisławowa. Pomagał w przerzutach oficerów polskich na Węgry i do Rumunii. Zagrożony aresztowaniem przez NKWD ukrył się w seminarium duchownym we Lwowie i w 1940 roku przez zieloną granicę dotarł do niemieckiej strefy okupacyjnej. Zamieszkał w Krakowie, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną, uczył także w tajnych gimnazjach i liceach.
W 1942 roku oddelegowany przez kardynała Adama Sapiehę do pracy duszpasterskiej w polskim podziemiu, został dziekanem korpusu Armii Krajowej Okręgu Kraków. Odznaczony Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych.
W 1945 roku przeniesiony do Gdańska i mianowany administratorem parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu, gdzie odbudował zniszczony kościół i zorganizował życie parafii. W maju 1948 roku obronił doktorat na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika Toruniu.
W 1948 roku za działalność w AK został aresztowany przez UB i przewieziony do Warszawy. Tu osadzony w katowni bezpieki przy ul. Rakowieckiej. W 1949 roku skazany na 15 lat pozbawienia wolności, z więzienia we Wronkach wyszedł po amnestii w 1955 roku
W 1958 roku otrzymał probostwo kościoła Mariackiego w Gdańsku, który odbudował ze zniszczeń wojennych. Zmarł 26 listopada 1978 roku w czasie odprawiania mszy, pochowany w bazylice Mariackiej.