Księża wolności 1914-1981

Urodził się 2 stycznia 1910 roku w małopolskiej wsi Moszczenica jako syn Jana i Katarzyny. Po latach, w testamencie, zapisał: dziękuję przede wszystkim moim rodzicom za łaskę chrztu świętego, za atmosferę religijną w domu, a że było nas dwanaścioro (niektórzy umarli w dzieciństwie), dziękuję za życie skromne, ale pracowite (), dziękuję rodzicom za ograniczanie się w wydatkach, bym ja mógł się kształcić.
Po zdaniu matury w Państwowym Gimnazjum im. Marcina Kromera w Gorlicach w 1928 roku wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. Posługiwał w parafiach trzech województw: tarnopolskiego, stanisławowskiego i lwowskiego.
W czasie II wojny światowej wstąpił do ZWZ-AK, przyjmując pseudonim „Góral”. W ramach placówki Nowa Grobla był duszpasterzem oddziałów partyzanckich, prowadząc m.in. tajne nauczanie i kolportując podziemną prasę.
Pracując od 1942 roku w parafii Łukawiec (powiat lubaczowski) ks. Waląg organizował samoobronę przed Ukraińską Powstańczą Armią. Po wejściu do Polski sowietów, na plebanii u Górala obmyślano najważniejsze akcje, m.in. udane zamachy na doradcę NKWD, szefa lokalnej bezpieki i komendanta powiatowego MO oraz odbicie z rąk Sowietów aresztowanego żołnierza AK.
W styczniu 1946 roku wstąpił do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. UB przyszło po niego do Łukawca 12 września 1946 roku, aresztując na oczach parafian. Przesłuchiwany w smoczej jamie w Tomaszowie Lubelskim, a następnie na Zamku Lubelskim.
Po zwolnieniu, za zgodą abp. Eugeniusza Baziaka wyjechał na północ Polski, gdzie został wikariuszem parafii katedralnej w gdańskiej Oliwie i dyrektorem zwalczanego przez komunistów kościelnego Caritasu. Wielokrotnie zatrzymywany, więziony i represjonowany przez komunistów. Zmarł w 1997 roku.