Księża wolności 1914-1981

Urodził się w miejscowości Pełczyn w diecezji lubelskiej jako najstarszy syn Antoniego i Marianny. Rodzice wychowali dzieci w duchu miłości Boga, Ojczyzny i bliźniego. Święcenia kapłańskie (20 czerwca 1937 r.) przyjął z rąk biskupa lubelskiego Mariana Fulmana. W Tarnogórze, gdzie został wikariuszem, dał się poznać jako opiekun dzieci i młodzieży. Po wybuchu II wojny światowej organizował antyniemiecką konspirację. Aby uniknąć aresztowania przeniesiony do Krzczonowa, a następnie w lutym 1941 roku – do Kraśnika, gdzie mianowano go prefektem szkół i rektorem kościoła św. Ducha. Pomagał najuboższym, organizował tajne nauczanie i był kapelanem miejscowych struktur Narodowych Sił Zbrojnych.
Po wejściu do Polski sowietów nie zrezygnował z działalności niepodległościowej. Jako członek kraśnickiej Miejskiej Rady Narodowej zabiegał m.in. o pomoc dla biednych. W sobotę, 10 marca 1945 roku, o godzinie 21.15 został zamordowany we własnym mieszkaniu strzałem w głowę. Bezpośrednią przyczyną mogła być jego interwencja w sprawie zmiany nazwy ul. Józefa Piłsudskiego na ul. Partyzantów. Dwaj napastnicy –najprawdopodobniej z UB – postrzelili również gospodynię księdza, za co jeden z nich został osądzony (nigdy nie odpowiedzieli za zabicie księdza).
Przez dziesięciolecia komuniści wyklinali pamięć o niezłomnym kapłanie. Od 2000 roku w Kraśniku działa Bractwo Księdza Stanisława Zielińskiego, prowadząc wzorem patrona działalność charytatywną, przede wszystkim wśród najuboższych. W 2006 roku ks. Stanisław Zieliński został ogłoszony przez Kurię Metropolitalną w Lublinie świadkiem wiary.