Księża wolności 1914-1981

Urodził się 16. sierpnia 1902 roku w miejscowości Gulewo, w powiecie gostynińskim. Wyświęcony na kapłana 13. listopada 1927 roku w Łodzi rozpoczyna pracę duszpasterską. Na swoim obrazku prymicyjnym napisał słowa Bóg i Ojczyzna. Zostaje prefektem najpierw w Jeżowie, Rudzie Pabianickiej i wreszcie w katedrze łódzkiej. Jeszcze przed wojną był proboszczem dwóch parafii: Narodzenia NMP w Łękawie i Matki Boskiej Częstochowskiej w Żeroniach.
6. października 1941 roku aresztowany wraz z innymi księżmi przez Gestapo, trafił do obozu w Dachau, gdzie doznał wielu upokorzeń. 29. kwietnia 1945 roku wyzwolony przez armię amerykańską, przez rok pełnił posługę kapelana Polskich Sił Zbrojnych w stopniu majora. Do Ojczyzny wrócił 14. kwietnia 1946 roku.
Przez niemal trzy powojenne lata pasterzował w parafii św. Małgorzaty, Panny i Męczennicy w Witowie. Jego działalność bardzo nie podobała się komunistycznej bezpiece, która ciągle wzywała go na przesłuchania, był wywlekany do lasu i bity. W Wielki Piątek 1949 roku ks. Łaski został aresztowany przy ołtarzu w kościele i wywieziony z Witowa. Był torturowany. Gdy wrócił, widziano go w oknie plebani bardzo zmienionego, obandażowanego.
W pierwszych dniach maja ks. Łaski ponownie został wywieziony z Witowa i umieszczony na oddziale neurologicznym szpitala przy ul. Aleksandrowskiej w Łodzi. Podczas odwiedzin bliskich powtórzył zdanie, które wypowiadali do niego funkcjonariusze UB: Ksiądz mógł Dachau przeżyć, ale UB ma lepsze metody i tu ksiądz nie przeżyje. Zmarł 13. maja 1949 roku. Jego pogrzeb w Witowie był wielką manifestacją patriotyczną.