Księża wolności 1914-1981

Ks. Bolesław Stefański urodził się 17 września 1910 roku w Kochowie koło Garwolina w rodzinie chłopskiej. Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. W lipcu 1939 roku przyjął święcenia kapłańskie.
Po wrześniu 1939 roku został członkiem ZWZ i konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego. Uczestniczył w wydawaniu pism konspiracyjnych „Na Posterunku” i „Służba”, prowadził nasłuch radiowy, udzielał pomocy Żydom.
W 1944 roku poszukiwany przez Niemców wyjechał do Warki, gdzie wstąpił do oddziału partyzanckiego AK, za co został uhonorowany Krzyżem Virtuti Militari IV klasy. Do końca wojny służył jako wikary w Górcach pod Warszawą, a po zajęciu stolicy przez sowietów wikary parafii św. Józefa na warszawskim Kole.
W ramach antykomunistycznego podziemia zdobywał broń, pieniądze i niósł pomoc żołnierzom. W grudniu 1945 roku mianowany komendantem Pogotowia Akcji Specjalnej w Warszawie. W styczniu 1946 roku zorganizował akcję uwolnienia ze szpitala aresztowanego żołnierza podziemia. W połowie marca 1946 roku zagrożony aresztowaniem ukrywał się, 1 czerwca 1946 roku został raniony i aresztowany przez UB. Poddany torturom, stracił nogę. Był pierwszym księdzem skazanym przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci, mimo że nie popełnił żadnej zbrodni. Ostatecznie po interwencjach Bierut zamienił karę śmierci na dożywotnie więzienie. Schorowany ksiądz odzyskał wolność 14 lutego 1954 roku. Zmarł 8 lutego 1964 roku, pochowany został w Maciejowicach.
W 1992 roku sąd unieważnił komunistyczny wyrok stwierdzając, że prowadził „działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego”.