Księża wolności 1914-1981

Ks. Zbigniew Gadomski urodził się w 1920 roku w Strzemieszycach Wielkich w Zagłębiu Dąbrowskim. Jego pierwszą parafią została pod olkuska Sułoszowa. Po trzech latach przeniesiony do Stopnicy k. Buska-Zdroju, w maju 1949 roku powrócił na ziemię olkuską obejmując wikariat w Wolbromiu. Proboszczem był tam ks. dr Piotr Oborski, jeden z seminaryjnych wykładowców księdza Zbigniewa. 19 kwietnia 1950 roku obaj księża zostali aresztowani i bezpodstawnie oskarżeni o udział i kierowanie powstałą w mieście antykomunistyczną Armią Podziemną, skupiającą ok. 80 młodych wolbromian. Ich pokazowy proces miał być wstępem do uwięzienia kieleckiego biskupa Czesława Kaczmarka i internowania prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego.
Wolbromskich księży obwiniano także o współudział w morderstwach i rabunkach. 22 stycznia 1951 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie skazał trzy osoby na śmierć, a obaj księży na kary dożywotniego więzienia. Ks. Gadomski w więzieniu w Rawiczu sprawował zabronioną posługę duszpasterską. Szczególnie znęcano się nad ks. Piotrem Oborskim, który w czerwcu 1952 roku, w wyniku kolejnego pobicia, zmarł. W sprawie zwolnienia ks. Zbigniewa Gadomskiego z więzienia interweniował prymas Stefan Wyszyński. Ostatecznie kapłana zwolniono warunkowo 18 listopada 1960 roku. Po długiej rekonwalescencji ponownie został skierowany na parafie kolejno w Piotrkowicach, Proszowicach, Gnojnie, Brzezinkach, Kalinie Wielkiej i jako proboszcz w Kozłowie Miechowskim. W komunistycznych celach spędził 10 lat i 7 miesięcy, był najdłużej więzionym katolickim duszpasterzem w PRL. Zmarł 11 lipca 1993 roku.