Errata do biografii

Jacek Bierezin (1947–1993) – polski poeta, reprezentant tzw. Nowej Fali, działacz opozycyjny w PRL, taternik, publicysta.

Od 1976 roku był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, następnie Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Uniemożliwiono mu wówczas ukończeniu studiów etnograficznych, które rozpoczął dwa lata wcześniej. We wrześniu 1977 podpisał Deklarację Ruchu Demokratycznego, tj. dokument programowy opozycji korowskiej. Jesienią 1977 roku był jednym ze współzałożycieli, a następnie spiritus movens wydawanego poza cenzurą pisma „Puls”, a także współzałożycielem Niezależnego Klubu Dyskusyjnego w Łodzi. W stanie wojennym internowany od 13 grudnia 1981 do września 1982 roku w Jaworzu i Darłówku. Po zwolnieniu z aresztu przebywał na emigracji w Paryżu.

26 maja 1993 roku o godzinie 6.15 na moście Alma w Paryżu Jacek Bierezin, legendarny poeta i opozycjonista, wpada pod samochód. Po chwili wstaje. Z podniesionymi rękami wbiega pod następny samochód. Tym razem jest to ciężarówka. Ginie. W jego krwi nie stwierdzono alkoholu. Film próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy to na pewno było samobójstwo? Dlaczego zginął? Dlaczego po 1989 roku pozostał na emigracji?

O jego pięciu wielkich pasjach – poezji, polityce, kobietach, alkoholu i górach – opowiadają: żona Ewa Sułkowska-Bierezin, poeta Zdzisław Jaskuła, himalaista Marek Grochowski, dziennikarz RWE Konrad Tatarowski, Tomasz Filipczak i pisarka Joanna Siedlecka.