Błękitna nuta

Nohant, lato 1846 roku. W należącym do Sand dworku gospodyni wyprawia przyjęcie, na które zaproszeni są m.in. malarz Eugène Delacroix, śpiewaczka operowa Pauline Viardot i rosyjski pisarz Iwan Turgieniew. Długo trwający związek Sand z Chopinem zmierza ku końcowi. Sytuację stara się wykorzystać córka pisarki Solange, zakochana w polskim pianiście.

Rozedrgany od emocji film Żuławskiego wzbudził kontrowersje. „Interesowało mnie drążenie artystycznej enigmy: kim była naprawdę George Sand, ta wulgarna, zdradziecka kobieta, grafomanka, która przykleiła się do Chopina?” – mówił reżyser. Tytułowa „błękitna nuta” to ostatnia nuta, którą w swoim życiu umieścił Chopin na papierze. Koniec romansu jest więc jednocześnie końcem twórczości. W rolę poety fortepianu wcielił się wybitny polski pianista, Janusz Olejniczak.