Jan Polkowski. Moje miejsce na Ziemi – Nowa Huta

Jan Polkowski spędził dzieciństwo oraz („górną i chmurną”) młodość w Nowej Hucie. W wierszach nowohuckich pobrzmiewają echa walk w obronie krzyża, obserwowane przez ośmioletniego Janka ukradkiem zza firanki kuchennego okna i zajść ulicznych w okresie stanu wojennego, których w 20 lat później był już aktywnym uczestnikiem. Jan Polkowski należy do kategorii poetów czynu. W wierszu „Ob. Jan Polkowski. Uzasadnienie istnienia” cytuje nakaz przeszukania nowohuckiego mieszkania wydany przez Prokuraturę Wojewódzką w Krakowie w związku z podejrzeniem o udział poety w zamachu na pomnik Lenina. Za tę formę twórczości poeta zapłaci internowaniem. Opowiedziana poezją Polkowskiego historia Nowej Huty zamyka się ramami czasowymi 1949 - 1983. Wieńczy ją wstrząsający swą oskarżycielską mocą wiersz „O Nowej to Hucie piosenka”, poświęcony pamięci Bogdana Włosika ofiary stanu wojennego.